Holland represent!

So Bolivia it is! Zoals ik in het vorige verhaaltje al schreef, merk je gelijk dat je de grens over bent. Mijn eerste indruk was dat het gelijk een stuk armoediger was. Na ons busavontuur in "the middle of nowhere", kwamen we aan in La Paz. In 1 woord: Chaos. Het leek wel erger dan Bankok. Veel bedelende mensen op straat en weinig mooie gebouwen ofzo. We kwamen rond het begin van de avond aan. Nadat we ons opgefrist hadden gingen we nog 1 keer met z´n allen uit eten. Voor meer dan de helft van de groep was dit het eindpunt van hun reis. Wel heel jammer... Na zo´n tijd met elkaar gereisd te hebben, is het toch lastig om gedag te zeggen. We hebben heerlijk genoten van het eten en zijn daarna eigenlijk op tijd naar bed gegaan. Een aantal moesten die nacht al richting het vliegveld. Rosa was er gelukkig nog een middagje.

Om die dag dan ook nog nuttig te besteden, zijn we met een klein groepje de stad in gedoken. We belandden als eerste bij de "witch market". Dat was naar mijn mening niet zo´n succes. Die vrouwtjes verkopen daar allerlei producten om te offeren aan de "Pacha Mama" (moeder natuur). Onder andere dus dode baby lamaatjes (foetusjes). Echt afschuwelijk om ze daar zo te zien hangen! We hebben daar dan ook niet lang rondgelopen en zijn maar wat plaza´s afgegaan. Wat je hier wel goed kan doen is souvenier shoppen! Net even wat goedkoper en net zulke leuke kleurtjes als in Peru. Lekker winkelen, daar hou ik van! Hahaha! We zijn die dag nog naar een viewing point gegaan en hebben lekker cupcakes gegeten. 

Helaas brak dan toch het moment aan dat ik afscheid moest gaan nemen van mijn Dutch travel BFF. Na wat tranen te hebben gelaten, zwaaide ik haar gedag en was het al weer bijna tijd voor diner. Voordat we lekker gingen eten, hebben we kennis gemaakt met onze nieuwe reisgenootjes. Ook dit keer zijn het weer leuke mensen uit o.a. Australie, Nieuw-Zeeland en Engeland. Voor dit deel van de trip hebben we ook een nieuwe tourguide genaamd Rosselin. Hele leuke vrouw! 

We kwamen binnen in restaurant Sol il Luna. Het zag er op het eerste gezicht al leuk uit. Toen we binnen kwamen zag ik gelijk al een sjaal met Holland er op, dus ik was al helemaal happy. Toen we het menu kregen werd ik nog vrolijker, want er stonden allemaal Nederlandse gerechten op het menu met o.a. bitterballen! Heerlijk weer even de smaak van thuis. Als voorgerechtje had ik dus een aantal bitterballentjes en als hoofdgerecht, jaja, peen en uien met een Hollandse gehaktbal! Hahaha, zo genieten, was even helemaal in m´n element. Des te meer baalde ik dat Rosa echt net naar huis was. Niemand begrijpt je op zo´n moment en kon ik dus die vrolijkheid met niemand delen. Toch heb ik wel lekker zitten smikkelen. Mams maakt het uiteraard lekkerder, maar voor mij was dit al genoeg voldoening! We zijn die avond nog even wat gaan drinken in een Engelse pub en zijn toen weer naar het hotel gegaan.

De volgende dag hebben we nog lekker even wat geshopt. Het was wel een hele andere dag, want vanwege een festival, was het een auto vrije middag. Een heel ander gezicht gelijk. We hadden tijd tot aan het begin van de middag, want daarna was het weer eens tijd voor een nachtbusje. Tot mijn grote verbazing was het een zeer comfortabele bus, maar helaas geen oog dicht gedaan.

Ik kwam dus vrij vermoeid aan in het volgende plaatsje Sucre. De hoofdstad van Bolivia. Prachtige stad trouwens. Even heel wat anders dan La Paz. Mooie gebouwen, schone indruk en wit! Bijna alles is wit geverfd. Via de reisorganisatie werd er natuurlijk weer vanalles aangeboden, maar het meerendeel had ik al in Peru of Ecuador gedaan. Wat ik nog niet gedaan had en wat ook vrij bekend is hier, zijn de dino footprints. Dat wilde ik wel eens met mijn eigen ogen zien. Die middag zijn we dus met een bus naar een soort Jurassic Park gegaan. Maar to be honest... Het is leuk om te zien hoor, maar de dino´s zijn geloof ik niet echt mijn ding. We hebben daar dan ook niet echt heel veel tijd doorgebracht. Wat ik dan wel weer heel grappig vond, is dat op de terugweg in de bus een half uur durende medley van Modern Talking werd afgespeeld. Hahahaha! Dat ze die hier kennen. Back to the 80´s.

Die avond zijn we tot mijn grote vreugde ook hier weer in een Nederlands restaurant beland. Ik heb hier wel lekker Boliviaanse pompkin soep gegeten, maar de stroopwafels kon ik natuurlijk niet afslaan.

De volgende dag zijn we lekker met een paar meiden onze eigen gang gegaan en hebben op ons eigen houtje de stad verkend. Het was een relaxte dag en hebben ons prima vermaakt. Vooral het restaurantje op de top van een berg was echt heerlijk. Genoten van fruit met chocolade ijs en de zon op ons bolletje.

Jullie gaan het vast niet geloven, maar die avond zijn we weer in een ander Nederlands cafe beland. Echt zo grappig! Ik had het helemaal naar m´n zin. Op zo´n moment mis je toch wel een beetje je thuis. Uiteraard heb ik het nog steeds onwijs naar m´n zin, maar door dit soort dingen merk ik toch dat het onwijs belangrijk is dat je een fijne thuisbasis hebt. En hoe lucky ik dus ben dat ik dat ook heb.

De dag erna gingen we al weer verder naar de volgende stad, namelijk Potosi. Bekend om de enorme zilvermijnen. And again, weer die hoogte in. Het is een van de meest hooggelegen steden ter wereld. Het lijkt wel of ik er nooit helemaal aan gewend raak. We gaan ook zelf echt die mijnen nog in, dus ben heel benieuwd. Ook ergens wel een beetje spannend! Die verhalen horen jullie dus binnekort!

Xxxx